امروز صبح به برنامه ی رادیو که گوش میکردم در این مورد صحبت جالبی بود که نوشتن آن را خالی از لطف نمیدونم.کلمه ی نه گفتن و یا جرأت نه گفتن در بعضی ازموارد.خیلی خوبه که انسان تا حدی از خود اراده واستحکام شخصیتی داشته باشه که در بعضی از موارد که باعث تعرض شخصی اون  هست کلمه ی نه گفتن را خوب بدونه چرا که همین باعث کلی تغییر در مسائل که باعث خوشبختی طرف را فراهم میکند، بوجود می آورد. اولا که بطور مستقیم در کارهای دیگران دخالت نمیکنیم ویا اگر از ما خواسته شد اگر در مورد آن کار اطلاع کامل داشتیم ومطمئن هستیم که میتوانیم مشکلات را حل کنیم، با کمال میل این اقدام را انجام میدهیم در غیر این صورت بهتر است خیلی مؤدبانه با گفتن نه من نمی تونم،من در این کار  نمی تونم موفق باشم،  پا پیش نگذاریم چون با اقدام نا بجا ممکن است آینده را هم برای خود وهم برای شخص مقابل مختل سازیم .بحث جالبی بود چون در خیلی از موارد حتی برای خود منهم پیش آمده که در رو دروایسی قرار گرفتم که متاسفانه با مشکلات برخورد کرده ام.که همین باعث نگرانیهای من در زندگی آتی شده اما از آن هنگام که متوجه ی این مسئله شدم خیلی احساس بهتری دارم اگر کاری به من واگذار شود بتوانم آنرا به نحو احسن انجام دهم باکمال میل پذیرا هستم اما اگر بدونم با مشکلات روبرو می شوم با  کلمه ی نارضایتی(نه)خود را دچار ناراحتی وعذاب نخواهم کرد.باور کنید همین رو در وایسیها قرار گرفتن، باعث حتی اختلافات شدید در خانواده ها شده، چون طرف بجای اینکه به اصل امورات زندگی رسیدگی کند باید در حاشیه ی زندگی تحمل مسائلی هم داشته باشه که در انجام آن هنوز کاله یعنی نمی تونه در انجام آن موفق باشه پس چه بهتره در تمام لحظاتمان دقیق بوده وبا اندیشه ی درست آنچه که صحیح است انجام دهیم.